Monday, January 21, 2013

ចិន និងជប៉ុន៖ ទំនាក់ទំនង​សេដ្ឋកិច្ច​ល្អ​លើស​ពេល​ណាៗ​ទាំងអស់



(07:03)


ដោយ តាន់ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស្វ័រ
ថ្ងៃ​នេះ​ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ​ តាន់ សូម​បន្ត​ពិនិត្យ​មើល​ទៅ​លើ​ស្ថានភាព​ភូមិសាស្រ្ត​នយោបាយ​របស់​ប្រទេស​ចិន​ត ​ទៅ​ទៀត ដោយ​សូម​បន្ត​និយាយ​ពី​ទំនាក់ទំនង​រវាង​ប្រទេស​ចិន​និង​ប្រទេស​ជប៉ុន។
ទោះ​ជា​មិន​ត្រូវ​គ្នា​ក៏​ដោយ ទោះ​ជា​ភាព​តានតឹង​ចេះ​តែ​កើត​ឡើង​មិន​ស្វាង​រវាង​គ្នា​ក៏​ដោយ ក៏​ចិន​និង​ជប៉ុន​កំពុង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដៃ​គូ​ដ៏​សែន​សំខាន់ នៅ​លើ​វិស័យ​សេដ្ឋកិច្ច​និង​ពាណិជ្ជកម្ម។


ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នេះ គេ​នាំ​គ្នា​ឆ្ងល់ ឆ្ងល់​ថា​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ចិន​និង​ជប៉ុន​ដែល​នៅ​លើ​វិស័យ​សេដ្ឋកិច្ច​និង​ ពាណិជ្ជកម្ម​ត្រូវការ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​កាន់​តែ​ខ្លាំង នៅ​តែ​មិន​ត្រូវ​គ្នា ធ្វើ​ឲ្យ​ភាព​តានតឹង​រវាង​ប្រទេស​ទាំង​ពីរ​កើត​ឡើង​ជា​ញឹកញយ។

តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០២​មក​ម្ល៉េះ ចិន​ជា​ប្រទេស​ដែល​ទិញ​ផលិតផល​ជប៉ុន​ច្រើន​ជាង​គេ។ នៅ​ឆ្នាំ​២០០៩ ផលិតផល​ជប៉ុន​តំណាង​រហូត​ដល់​ទៅ​២២​ភាគ​រយ​នៃ​ផលិតផល​បរទេស​ទាំង​ស្រុង ដែល​ចិន​នាំ​ចូល​មក​ក្នុង​ប្រទេស​ខ្លួន។ ទន្ទឹម​នេះ នៅ​ឆ្នាំ​២០០៩​ដដែល​នោះ ចិន​ក្លាយ​ជា​ដៃ​គូ​ពាណិជ្ជកម្ម​ទី​មួយ​របស់​ជប៉ុន សំខាន់​ជាង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​និង​សហភាព​អឺរ៉ុប​ទៅ​ទៀត ដោយ​បាន​លក់​ទៅ​ឲ្យ​ប្រទេស​ជប៉ុន​១៩​ភាគ​រយ​នៃ​ទំនិញ​ទាំង​ស្រុង ដែល​ខ្លួន​នាំ​ចេញ​ទៅ​បរទេស។

ប្រទេស​ចិន​ជា​ទី​ដែល​សម្បូណ៌​ទៅ​ដោយ​រោងចក្រ​ជប៉ុន ដែល​ក្រោយ​ពី​បាន​បង្កើត​ផលិតផល​ហើយ នាំ​ទំនិញ​ទាំង​នោះ​យក​ទៅ​លក់​នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន​វិញ។ ម្ល៉ោះហើយ បាន​ជា​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ជប៉ុន​តែងតែ​អះអាង​ថា​ជប៉ុន​ជា​ដង្ហើម​នៃ​កំណើន​ សេដ្ឋកិច្ច​ចិន។ រីឯ​នៅ​ខាង​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ចិន​វិញ គេ​និយាយ​ផ្សេង គេ​ថា​ចិន​ជា​មហា​ទីផ្សារ​មួយ​សំរាប់​ផលិតផល​ជប៉ុន ដូច្នេះ​គឺ​ចិន​ទៅ​វិញ​ទេ​ដែល​ជា​ក្បាល​ម៉ាស៊ីន​នៃ​សេដ្ឋកិច្ច​ជប៉ុន។

ម្ល៉ោះ​ហើយ ជា​ការ​ពិត​ណាស់​ដែល​ថា ចិន​និង​ជប៉ុន​ត្រូវការ​គ្នា​កាន់​តែ​ខ្លាំង នៅ​លើ​វិស័យ​សេដ្ឋកិច្ច​និង​ពាណិជ្ជកម្ម។ ក៏ប៉ុន្តែ សេដ្ឋកិច្ច​ក៏​ជា​ប្រភព​មួយ​ធំ​នៃ​ភាពតានតឹង​រវាង​ប្រទេស​ទាំង​ពីរ​ដែរ។ ថ្នាក់ដឹកនាំ​ចិន​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ថា​ប្រទេស​ខ្លួន ជា​សេដ្ឋកិច្ច​មួយ​នៅ​ក្មេង​និង​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​ថាមពល ខុស​ផ្ទុយ​ពី​ជប៉ុន​ដែល​ជា​សេដ្ឋកិច្ច​មួយ​ចាស់​ជរា​កំពុង​ទន់​ខ្សោយ​ទៅ​វិញ ​បន្តិច​ម្តងៗ។ ការ​និយាយ​ឃោសនា​បែប​នេះ មាន​មូលហេតុ​ជាក់​ច្បាស់ ពីព្រោះ​នៅ​ឆ្នាំ​២០០៥ ចិន​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មហា​អំណាច​សេដ្ឋកិច្ច​ទី​បួន នៅ​ឆ្នាំ​២០០៧​ ចិន​បាន​ក្លាយ​ជា​មហា​អំណាច​សេដ្ឋកិច្ច​ទី​បី​ដែល​ដេញ​ប្រកៀក​ជាប់​ពីក្រោយ​ ជប៉ុន មុន​នឹង​ក្លាយ​ជា​មហា​អំណាច​សេដ្ឋកិច្ច​ទី​ពីរ ដោយ​បាន​វ៉ា​ឈ្នះ​ជប៉ុន​នៅ​ឆ្នាំ​២០១០។

មែនទែន​ទៅ សេដ្ឋកិច្ច​ចិន​វ៉ា​ឈ្នះ​សេដ្ឋកិច្ច​ជប៉ុន ឆាប់​ជាង​ការ​ប្រមើល​ឃើញពីព្រោះកាល​ ពី​ជិត​១០​ឆ្នាំ​មុន​នេះ ពួក​សេដ្ឋវិទូ​មួយ​ចំនួន​បាន​នាំ​គ្នា​អះអាង​ថា គេ​នឹង​ត្រូវ​ចាំ​ដល់​ឆ្នាំ ២០១៥ ឯណោះ ទើប​អាច​ឃើញ​ផលិតផល​ដុល​ក្នុង​ស្រុក​របស់​ចិន​កើន​ស្មើ​ផលិតផល​ដុល​ក្នុង​ ស្រុក​របស់​ជប៉ុន។

តាម​ពិត​ទៅ ស្ថានភាព​ប្រែប្រួល​លឿន​ជាង​ការ​គ្រោង​ទុក​នេះ ​ជា​ផលវិបាក​ដែល​ហូរ​ចេញ​ពី​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​សកល​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅចុង​ ឆ្នាំ​២០០៨។ វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​សកល​បាន​កាត់​បន្ថយ​មិន​តិច​ទេ សន្ទុះ​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​បណ្តា​ប្រទេស​ឧស្សាហកម្ម​ជឿនលឿន ដូច​ជា​សហរដ្ឋ​អាមេរិក អឺរ៉ុប​និង​ជប៉ុន​ជា​ដើម។ ទន្ទឹម​​នេះ វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​សកល​មិន​បាន​ប៉ះ​ពាល់​ខ្លាំង​ឡើយ​ដល់​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ ប្រទេស​ចិន ដោយសារ​តែ​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ចិន​បាន​សម្រេច​ចាត់​វិធានការ​ទាន់​ពេល​វេលា​និង​ ដោយ​មិន​សំច័យ​លុយ​ឡើយ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ។

យ៉ាងណាមិញ នៅ​ម្ខាង​អាជ្ញាធរ​ចិន​ពិត​ជា​មាន​មោទនភាព ដោយ​សេដ្ឋកិច្ច​នៃ​ប្រទេស​ខ្លួន​បាន​វ៉ា​ឈ្នះ​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ប្រទេស​ ជប៉ុន។ ក៏​ប៉ុន្តែ នៅ​ម្ខាង​ទៀត ទីក្រុង​ប៉េកាំង​ក៏​ត្រូវ​ចេះ​បន្ត​ដាក់​ខ្លួន​ត​ទៅ​ទៀត​ដែរ ដោយហេតុ​តែ​ប្រទេស​ចិន​ជា​ប្រទេស​ដែល​កំពុង​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ឡើយ បាន​ន័យ​ថា គុណភាព​នៃ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ប្រទេស​នេះ នៅ​មាន​លក្ខណៈ​អន់​ខ្សោយ បើ​ប្រៀប​ធៀប​ទៅ​នឹង​គុណភាព​នៃ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ជប៉ុន។ សូម​ជម្រាប​ថា ផលិតផល​ដុល​ក្នុង​ស្រុក​របស់​ប្រជាជន​ចិន​ម្នាក់ៗ មាន​ប្រមាណ​តែ​៣ ៦00 ​ដុល្លារ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ទល់​នឹង​៣ ៧៨០០ ដុល្លារ សម្រាប់​ប្រជាជន​ជប៉ុន​ម្នាក់ៗ។

ម្ល៉ោះ​ហើយ បាន​ជា​នៅ​ពេល​នេះ សេដ្ឋកិច្ច​ចិន​កាន់​តែ​ទៅ​មុខ​និង​ទៅ​លឿន បើ​ប្រៀបធៀប​ទៅ​នឹង​សេដ្ឋកិច្ច​ធំៗ​ដទៃ​ទៀត។ គឺ​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​នេះ​ហើយ ដែល​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០០៩​ ចិន​បាន​វ៉ា​ឈ្នះ​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់ ដោយ​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រទេស​ជាប់​ចំណាត់​ថ្នាក់​លេខ​១ ខាង​នាំ​ទំនិញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស។ គឺ​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​ដូច​គ្នា​នេះ​ហើយ​ដែរ ដែល​ចិន​បាន​វ៉ា​ឈ្នះ​ប្រទេស​ជប៉ុន ៥​ឆ្នាំ​មុន​ការ​គ្រោង​ទុក​ដោយ​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រទេស​មហា​អំណាច​សេដ្ឋកិច្ច​ ពិភពលោក​ទី​២​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០១០។

ក្រុម​អ្នក​វិភាគ​ជាតិ​និយម​ចិន​ខ្លះ​ចាប់​ផ្តើម​ដំឡើង​សំឡេង​អះអាង​ថា​ចិន​ មិន​ត្រូវ​នៅ​បន្ត​ធ្វើ​ជា​ប្រទេស​រោងចក្រ​បង្កើត​ផលិតផល​កំប៉ិកកំប៉ុក​ឲ្យ​ ជប៉ុន​អ៊ីចឹង​ត​ទៅ​ទៀត​ទេ ពីព្រោះ​ធ្វើ​បែប​នេះ វា​ខូច​កិត្តិយស​ជាតិ។ ក្រុម​អ្នក​វិភាគ​ជាតិ​និយម​ចិន​ដដែល​នេះ ថែម​ទាំង​និយាយ​ទៀត​ផង​ថា បើ​សិន​ជា​សព្វ​ថ្ងៃ សេដ្ឋកិច្ច​ជប៉ុន​នៅ​គ្រាន់​បើ ក៏​ដោយសារ​តែ​ជប៉ុន​បាន​កាន់កាប់​ប្រទេស​ចិន​ច្រើន​ឆ្នាំ និង​បាន​រឹបអូស​យក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ចិន​មិន​តិច​ទេ។ នៅ​ក្នុង​ន័យ​នេះ របាយការណ៍​មួយ​របស់​បណ្ឌិតសភា​ផ្នែក​សង្គមសាស្ត្រ​នៅ​ទីក្រុង​ប៉េកាំង​បាន​ គូស​បញ្ជាក់​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន​នេះ​ថា ពីព្រោះ​តែ​សង្គ្រាម​ជាមួយ​ជប៉ុន​និង​ការ​កាន់កាប់​ប្រទេស​ចិន​ដោយ​កងទ័ព​ ជប៉ុន ចិន​បាន​បាត់បង់​មនុស្ស​៥០​លាន​នាក់ និង​បាន​ខាត​បង់​ប្រាក់​អស់​រាប់​រយ​លាន​ដុល្លារ។

ដោយ​ឡែក ខ្លាំង​ឡើងៗ ចិន​និង​ជប៉ុន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​គ្នា នៅ​ក្នុង​ការ​ស្វែងរក​ធនធាន​ថាមពល ដើម្បី​យក​មក​បំប៉ន​ម៉ាស៊ីន​សេដ្ឋកិច្ច​នៃ​ប្រទេស​គេ​រៀងៗ​ខ្លួន។ គឺ​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​នេះ​ហើយ ដែល​គេ​អាច​ស្វែង​យល់​បាន​នូវ​មូលហេតុ​នៃ​វិវាទ​ជុំវិញ​ទី​ប្រជុំ​កោះ Spratly និង​Paracel នៅ​ប៉ែក​ខាង​ត្បូង​នៃ​សមុទ្រ​ចិន។ ប្រទេស​ចំនួន​ប្រាំបី គឺ​ចិន ជប៉ុន តៃវ៉ាន់ វៀតណាម ហ្វីលីពីន ព្រុយណេ ម៉ាឡេស៊ី និង​ឥណ្ឌូណេស៊ី ដណ្តើម​គ្នា​ចង់​បាន​កូនកោះ​ទាំង​អស់​នេះ​ដែល​សម្បូណ៌​ទៅ​ដោយ​ប្រេងកាត​និង​ ឧស្ម័ន​ធម្មជាតិ។

ដូច​គ្នា​អ៊ីចឹង​ដែរ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នេះ ចិន​និង​ជប៉ុន​ទាស់ទែង​គ្នា​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ជុំវិញ​ព្រំដែន​សមុទ្រ​ម្តុំ​ កោះ​Miyako ដែល​ប្រហែល​ជា​មាន​ផ្ទុក​ទៅ​ដោយ​ឧស្ម័ន​ធម្មជាតិ។ មូលហេតុ​គឺ​មក​ពី​ចិន​បាន​ចូល​មក​ជីក​រក​ឧស្ម័ន​នៅ​ជិត​កោះ​Miyako នេះ នៅ​ត្រង់​កន្លែង​មួយ​ដែល​ឋិត​នៅ​ក្រៅ​ព្រំដែន​ទឹក​ផ្តាច់មុខ​របស់​ខ្លួន។ ឃើញ​ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាល​ជប៉ុន​ក៏​បាន​អនុញ្ញាត​នៅ​ខែ​មេសា​ឆ្នាំ​២០០៥ ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ជប៉ុន​មួយ​ចូល​ទៅ​ជីក​រក​ឧស្ម័ន​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។ តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ការ​ដណ្តើម​គ្នា​រុករក​ឧស្ម័ន​នៅ​ម្តុំ​កោះ​Miyako នៅ​តែ​ជា​រឿងរ៉ាវ​មួយ​ដែល​ទីក្រុង​ប៉េកាំង និង​ទីក្រុង​តូក្យូ​ដោះស្រាយ​មិន​ទាន់​រួច​នៅ​ឡើយ៕

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More